Marie Polderman, parlevinkSTer (!) uit Hansweert.

Ook bekend in Hansweert als “het sinaasappelvrouwtje”.  

Marie ca. 20 jaar oud

Maria Polderman-Zuidweg  22 mei 1906 (Yerseke) – 24 december 1984

 

 

 

 

Marie is al een tijd geleden overleden, maar haar schoondochter Tonnie vertelt over Maries leven.  Marie werd noodgedwongen parlevinkster toen haar man die het daarvoor had gedaan ziek werd.   Er moest toch brood worden verdiend.

Nou en toen is vader ziek geworden en toen is zij dan gaan doen. Dan ging ze naar de sluus en dan zag ze de schepen en toen vroeg ze of dat ze groenten wouden hebben...Ging ze weer terug naar het winkeltje en had ze zo’n opoefiets. Ja daar ging soms 75, 50 kilo aardappels tussen ’t stuur hoor...En dan had ze van die manden met van die hengels die hingen aan ’t stuur met groenten en appels en peren d’r in, en zo leurde die hele dagen. Ja, die heeft veel werk verzet.  En dan had je uut het winkeltje had je die dijk nog en moest ze die hoge dijk op met die fiets met al die appels. 

Marie was erg gul.  Ze werd in Hansweert het sinaasappelvrouwtje genoemd.  Tonnie legt uit hoe ze die bijnaam kreeg:

Later, dat als ze bij de schippers langs ging, daar had ze flink goede contacten mee hoor, met die vrouwen ook van het schip zelf.  En dan [zei ze]‘hoe is het met Pietje,dat kind?’ Ja, die’s niet  al te lekker.’ ‘O hier, hier, geef ‘m maar, weer een zak sinaasappels kwam ze dan’. En als ze later in het dorp ging leuren, nou in iedere straat was er wel een kind ziek. De verdienste gaf ze zo weg [ha ha] .

Het leven als parlevinkster was zwaar, maar met Marie kon enorm gelachen worden.  Ze vond het prachtig om te fantaseren.

Dan zat ze wel ’s aan mensen te vertellen als ze dan naar Rotterdam [was] geweest voor kleren. ...En toen zei ze ‘Ja, want toen kwam ik terug’, d’r stond half Yerseke bij de bus want’, ze zei, ‘ze dachten dat ik een van die Duitse zangeressen, ...Marleen Dittrich [was],… 'jongens we moeten  in de bus want Marleen Dittrich kom an.' En zo zat ze te vertellen hè.  Ze zei ‘want dan had ik een mooie hoed gekocht in Rotterdam, die handschoenen, mooie rooie jurk, ik was precies Marleen Dittrich.‘ En zulke verhalen.  Ja daar hebben we wel om gelachen.

 

Marie Poldermans naam staat helaas (nog) niet op een van de palen van het Parlevinkerspad in Hansweert.   Hopelijk kan dat gauw eens rechtgezet worden.