Adri van Nimwegen (4 juli 1939 Wemeldinge)
Parlevinker geweest van 1958 tot 1975 (textielboer). Vader Corstiaan Jan van Nimwegen was parlevinker van 1935 tot 1974.
Op zeer jonge leeftijd werd mijn vader kapitein op een bergingsvaartuig wat op Wemeldinge op station lag. Daar leerde hij mijn moeder kennen die als schippersdochter in Wemeldinge een baan aan de wal gevonden had. Na hun trouwen begon mijn moeder een textielwinkel in het dorp. Na verloop van tijd rees bij mijn vader het plan om met de handel van mijn moeder te gaan “parlevinken” op de sluis in Wemeldinge. Zo was een parlevinker “geboren”. Als kind reeds, met water in mijn bloed,.............................
Lees het uitgebreide verhaal van Adri hier. 
uitgebreide verhaal AJ van Nimwegen 2015
Adri schrijft ook over de veerdienst over het ijs die zijn vader verleende in de koude winter van 1929. In dat jaar was zijn vader nog schipper op het bergingsvaartuig Trio v.d. Tak en Hoogenboezem. Hij lag met drie andere bergingsvaartuigen ingevroren in de haven van zijn geboorteplaats Ooltgensplaat. De opa van Adri, Koos van Nimwegen, met nog twee broers hadden een veerdienst van Flakkee naar Dintel-sas. Toen het Volkerak volkomen dicht gevroren was, werd besloten een grote roeiboot van glijders te voorzien. Omdat de bergers toch niet aan het lichten van de gezonken vrachtschip “Paula Jean” konden beginnen, verleende mijn vader Cor van Nimwegen dan maar hand en spandiensten aan de veerdienst van zijn vader Koos. Een volledig verslag van die veerdienst werd opgetekend 55 jaar later, op 2 maart 1984, in de krant Eilanden-nieuws (te lezen via de krantenbank).
Mijn vader was ook een parlevinker. Zijn naam was Anton Lergner. Hij woonde in Hansweert aan de Lange Geer boven de winkel, vlak bij de kleine sluis, het was 1947. Hij had een huishoudster nodig om parlevinker te zijn, dat werd mijn moeder. Zij deed de huishouding en hij ging met de boten naar Wemeldinge en en kwam met een volgende boot terug naar Hansweert, onderweg verkocht hij zijn kruidenierswaren. Het was een vrijbuiter en had deze baan graag lang gedaan. Mijn moeder kreeg de kinderen en bemande de winkel. Er kwam concurrentie in het dorp en op zeker moment konden mijn vader en moeder niet meer op tegen de concurrentie. Ze verkochten de winkel en eind maart 1955 ging het gezin verhuizen naar de andere kant van de sluizen, naar de Julianastraat, dat deel van Hansweert staat nu onder water na verbreding van het kanaal. Pa heeft nog enkele banen gehad, onder andere bij de fietsenhandelaar in Yerseke, voordat hij definitief havenarbeider werd en wij in 1963 verhuisden naar Rotterdam.